Dynamika relacji między rodzicami zmagającymi się z chorobą nowotworową dziecka

Abstract

Bliskie związki są istotnym wskaźnikiem szczęścia i dobrostanu jednostki oraz systemu rodzinnego. Choroba dziecka powoduje szereg zmian w życiu rodziców i w sposób szczególny wpływa na jakość ich relacji. Niekiedy pewne pary, które doświadczają tak trudnych wydarzeń, wychodzą z nich wzmocnione, inne zaś zmagają się z wieloma problemami. Zależy to od wielu czynników, ale szczególnie ważna jest jakość relacji partnerów, co może stanowić o ich postawie i radzeniu sobie z chorobą dziecka. Głównym celem badań była ocena jakości relacji rodziców w czasie zmagania się z chorobą nowotworową dziecka. W badaniu wzięło udział 112 rodziców dzieci chorych onkologicznie. Rodzice byli w wieku od 26 do 59 lat (M=39,70 lat; SD=6,85). Badanie miało charakter podłużny. W drugim etapie badania zbadano 50 rodziców. Zastosowano następujące metody badawcze: Kwestionariusz Stosunków Partnerskich – PFB (Janicka, 2008), Kwestionariusz Oceny Prężności – KOP-26 (Gąsior i in., 2016), Kwestionariusz Ogólnego Stanu Zdrowia – GHQ-28 (Makowska, Merecz, 2001), Kwestionariusz Oceny Stresu – KOS-A (Wrześniewski, Włodarczyk, 2010) oraz Skalę Sytuacji Życiowej (Socha i Janicka, 2023). Przeprowadzono adaptację The Life Situation Scale (LSS-P). Przeprowadzone analizy upoważniają do wnioskowania o różnicach między kobietami i mężczyznami odnośnie ich charakterystyk psychologicznych ocenianych w pierwszym i drugim pomiarze. Wykazano też zależność między wiekiem rodziców, sytuacją finansową oraz rokowaniami odnośnie do powrotu dziecka do zdrowia, a badanymi zmiennymi. Długie leczenie dziecka wiąże się z niekorzystną prognozą dla zdrowia psychicznego rodziców i otrzymywanego wsparcia. Zaobserwowano również korzystne zmiany związane z oceną stresu. W procesie zmagania się z chorobą dziecka pogorszeniu ulega jakość relacji rodziców, szczególnie w obszarze intymności oraz zachowań konfliktowych.