Instrumentacja dźwiękowa w poezji dwudziestolecia międzywojennego

Abstract

Dysertacja jest próbą prezentacji zagadnień z zakresu poetyki i historii literatury, które nie doczekały się jeszcze obszernego, komparatystycznego omówienia. Podstawowym kontekstem artystycznym i głównym przedmiotem analiz jest tutaj budowa brzmieniowa utworów poetyckich polskiego futuryzmu. Wyjaśnić należy, skąd w tytule rozprawy „dwudziestolecie międzywojenne", skoro zasadniczy materiał badawczy stanowi spuścizna Czyżewskiego, Wata, Sterna, Jasieńskiego i Młodożeńca. Spójny opis - w obrębie jednej pracy - warstwy dźwiękowej poezji wszystkich działających w międzywojennej Polsce ugrupowań literackich na szerokim tle eksperymentów światowej awangardy, z uwzględnieniem nieuniknionych odwołań do tradycji rodzimej to zadanie praktycznie niewykonalne. W praktyce konieczny okazuje się wybór stałego punktu odniesienia, swoistego „centrum", do którego porównywać można następnie różnorodne zjawiska dźwiękowego uniwersum poezji pierwszych dekad XX stulecia. W niniejszej pracy takim zasadniczym punktem odniesienia autorka czyni spuściznę najbardziej reprezentatywnej dla interesujących ją kwestii grupy poetyckiej.