In the Karabakh Conflict’s Shadow: Ethnic Divides and the Challenges of Social Cohesion in Georgia (Report from the Project)

Abstract

This report from the project Azerbaijanis and Armenians in Georgia: Uneasy Peace and Conflict Mobility in the Context of the 2020 Nagorno-Karabakh War presents the findings of field research conducted particularly in the rural areas of Kvemo Kartli, Samtskhe-Javakheti, and cities of Tbilisi, Marneuli, and Akhalkalaki, and media research carried out between 2020 and 2022. The Nagorno-Karabakh conflict has affected not only Armenia and Azerbaijan but also Georgia, home to sizable Armenian and Azerbaijani minorities. Although relations between these groups were largely stable before the war, the hostilities reignited tensions, manifested through grassroots (pro-war) activism, propaganda, and ethnic divisions fueled by social media. The impact of war varied by region – mixed villages maintained fragile coexistence, while homogeneous communities saw intensified animosity. External influences from Armenia and Azerbaijan shaped conflicting narratives, deepening polarization. Despite a slight post-war improvement, the continuing difficult political situation deepened distrust, fueled by propaganda and limited interethnic interactions. Georgia’s lack of a comprehensive minority policy has led to the marginalization of both communities, posing challenges to social cohesion and national integration.

Niniejszy raport z projektu „Azerbejdżanie i Ormianie w Gruzji: Trudny pokój i mobilność konfliktu w kontekście wojny o Górski Karabach w 2020 roku” przedstawia analizę mediów oraz wyniki badań terenowych, przeprowadzonych w latach 2020–2022 w Gruzji, wśród Ormian i Azerbejdżan na obszarach wiejskich w Kvemo Kartli i Samskhe-Javakheti oraz Tbilisi, Marneuli i Akhalkalaki. Konflikt w Górskim Karabachu ma wpływ nie tylko na Armenię i Azerbejdżan, ale także na Gruzję, gdzie Ormianie i Azerbejdżanie stanowią dwie największe mniejszości. Choć stosunki między obiema grupami były w dużej mierze stabilne przed wojną w 2020 r., działania wojenne spowodowały wzrost napięć, które manifestowały się poprzez oddolny (prowojenny) aktywizm, propagandę oraz podziały napędzane przez media społecznościowe. Wpływ wojny różnił się w zależności od regionu – w wioskach mieszanych utrzymywano kruchy balans, podczas gdy w społecznościach homogenicznych wrogość była bardziej widoczna. Wpływy zewnętrzne z Armenii i Azerbejdżanu kształtowały sprzeczne narracje, pogłębiając polaryzację. Pomimo pewnej poprawy stosunków po wojnie, dalsza trudna sytuacja polityczna przyczyniła się do pogłębienia braku zaufania, napędzanego przez propagandę oraz ograniczoną interakcję między obiema grupami. Dodatkowo, brak spójnej polityki rządu gruzińskiego dotyczącej mniejszości prowadzi do marginalizacji obu grup, stanowiąc wyzwanie dla spójności społecznej i integracji narodowej Gruzji.