| dc.description.abstract | W odwzorowywaniu procesu prowadzącego od modernizmu do awangardy zostaje
ukazanych wiele problemów aktualnych również obecnie. Cały system znaków w rosyjskich
i czeskich literaturach pokazuje narastanie konfliktów w kwestiach społecznych,
moralnych i estetycznych. Porównując katastroficzne i polityczne antyutopie Walerego
Brusowa oraz Zamiatina i Orwella, można zauważyć wzrost kryzysu w społeczeństwie,
wraz ze skłonnością do dalszego jego narastania, co jest groźnym sygnałem
także dla teraźniejszości.
Korelacja między filozofią pragmatyzmu a literaturą, ukazana zostaje w porównaniu
sztuki Ze żivota hmyzu Karela i Josefa Capków, z powieściami absurdu - Żyzń nasiekomych
Wiktora Pielewina (pol. Życie owadów) i Nesmrtelny pribEh Jifiego Kratochvila
-wszyscy odkrywają wyzwalający efekt groteskowego wyobrażenia świata.
Antyutopia zawiera w swej istocie aktualne znaki czasu, z którym jest związana,
wnosi interesujące świadectwo do przemian stylu życia oraz własnej poetyki. Analiza
dziewiętnastowiecznych i dwudziestowiecznych autorów pokazuje, że nie tylko symbol, ale
także mit są wciąż żywe, chociaż ukazanie tego bardzo często jest abstrakcją, zgodnie ze
współczesnym systemem myślenia. Prowokacyjna forma programu sztuki zamanifestowanego
w modernizmie i w szczególności awangarda oraz ich wewnętrzny związek,
jest jednym z fundamentalnych praw ewolucji w taki sam sposób, jak są nim semantyczne
i strukturalne związki między literaturą, sztuką, muzyką oraz innymi formami kultury.
Wewnętrzny związek modernizmu i awangardy odzwierciedlony w postmodernizmie,
który wykorzystuje opinie na temat obu zjawisk, nadaje im nowe kształty. | pl_PL |
