Du "pantun" malais au "pantoum" à la française

Abstract

Bez jakiejkolwiek intencji zarejestrowania wszystkich pantumów rzekomo malajskich, które w XIX i w XX wieku, od Wiktora Hugo po pisarzy antylskich, zabarwiły swymi egzotycznymi kwiatami pejzaż literatury francuskiej, zamierzyłem ukazać tutaj — poprzez analizę kilku pantumów, do których odsyłają najczęściej prace przeglądowe — że te utwory nie uszanowały ani określonych kryteriów formalnych, ani tonu, ani czegokolwiek, co istotne w malajskim pantunie, i to pomimo iż pierwszy tekst odnośny do tego gatunku został rzeczywiście przez Wiktora Hugo zapożyczony — zobaczyliśmy, w jaki sposób — z autentycznego pantunu. Tak więc zamierzyłem tylko pokazać raz jeszcze przestępstwa popełnione przez egzotyzm, syna naturalnego europejskiego kolonializmu.