Dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług – instrument prewencyjny czy opresyjny? Glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 kwietnia 2021 r. w sprawie Grupa Warzywna Sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu

Abstract

The commentary is devoted to an analysis of the CJEU’s judgment of April 15, 2021, C-935/19. It contains criticism of the position of the Polish administrative courts, which unjustifiably assumed that the instrument of additional tax liability in the goods and services tax should be applied by the authorities unreflectively. It approves of the CJEU’s position entrenching the practice of considering each case individually. The judgement also points to the problem of the failure of administrative authorities and courts to apply a pro-EU interpretation in protecting a taxpayer acting in good faith. More broadly, it draws attention to the deficit of norms protecting the taxpayer’s rights in the Polish legal system. The article also addresses the issue of the compatibility of the additional tax liability with EU law.

Glosa poświęcona jest analizie wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 kwietnia 2021 r., C-935/19. Zawiera krytyczne uwagi wobec stanowiska polskich sądów administracyjnych, które bezzasadnie przyjęły, że instrument dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług powinien być stosowany przez organy bezrefleksyjnie. Zaaprobowano w niej stanowisko TSUE ugruntowujące praktykę rozpatrywania każdej sprawy indywidualnie. Orzeczenie wskazuje także na problem braku stosowania przez organy i sądy administracyjne prounijnej wykładni w zakresie ochrony podatnika działającego w dobrej wierze. Szerzej zwraca uwagę na deficyt norm chroniących prawa podatnika w polskim systemie prawnym. Artykuł porusza także kwestię zgodności dodatkowego zobowiązania podatkowego z prawem unijnym.