Self-employment in Spanish law

Abstract

The objective of the article is to analyse legal regulations concerning self-employed activity in force in Spain. Spain is the first EU Member State to have adopted a separate law (on 11 July 2007) to comprehensively and systemically regulate the legal status of the self-employed. The Spanish 2007 LETA act aimed to sort out the situation of the self-employed and grant them additional rights. A new category of economically dependent self-employed persons was introduced and accorded special protection. The author discusses the concept and typology of self-employment, including classic, economically dependent, and bogus self-employment. In her view, the Spanish solution of regulating self-employment in a single piece of legislation appears attractive, but the criteria introduced in the law to determine the status of economically dependent self-employed do not adequately fulfil their role in practice. Their restrictive nature, far-reaching casuistry, and the criterion of economic dependence of the self-employed, who must receive at least 75 per cent of their income from a single counterparty, which is difficult to verify objectively and relatively easy to circumvent, result in a negligible number of self-employed persons benefiting from the protective guarantees provided by LETA.

Celem artykułu jest analiza regulacji prawnych dotyczących samozatrudnienia w Hiszpanii. Jest to pierwszy kraj w Unii Europejskiej, który zdecydował się na przyjęcie odrębnej ustawy z dnia 11 lipca 2007 r. normującej w sposób kompleksowy i systemowy sytuację prawną osób samozatrudnionych. Hiszpańska ustawa LETA z 2007 r. miała na celu uporządkowanie statusu samozatrudnionych i przyznanie im dodatkowych uprawnień. Stworzono nową kategorię osób samozatrudnionych ekonomicznie zależnych, której zagwarantowano szczególną ochronę. Autorka w rozdziale omawia pojęcie i typologię samozatrudnienia, w tym samozatrudnienie klasyczne, ekonomicznie zależne oraz fikcyjne. Jej zdaniem rozwiązania hiszpańskie polegające na uregulowaniu samozatrudnienia w jednym akcie prawnym wydają się atrakcyjne, jednak kryteria wprowadzone przez ustawodawcę warunkujące status samozatrudnionych ekonomicznie zależnych w praktyce nie spełniają odpowiednio swojej roli. Ich restrykcyjny charakter, daleko idąca kazuistyka oraz trudne do obiektywnej weryfikacji i stosunkowo łatwe do obejścia kryterium zależności ekonomicznej samozatrudnionych, którzy od jednego kontrahenta muszą osiągać co najmniej 75% swoich dochodów, skutkują tym, że liczba osób pracujących na własny rachunek korzystających z przewidzianych ustawą LETA gwarancji ochronnych jest znikoma.