| dc.description.abstract | Siegfried Freiberg, dziś blisko 80-letni powieściopisarz nawiązuje
w swej twórczości do realizmu XIX w. wzorując się na
Petzoldzie, Saarze, Eschenbaçhu, a także na Traklu, Rofmannsthalu
i Rilkem, Dostojewskim i Tołstoju.
Twórczość jego odmalowuje z rozmachem przemiany zachodzące w
c.k. monarchii w okresie jej upadku, co znalazło wyraz w wydanej
w 1935 r. trylogii powieściowej, posiadającej cechy autobiograficzne, pt. "Chleb i sól" ("Salz und Brot"). W tryptyku tym ukazuje
wielkie wydarzenia historyczne poprzez przeżycia bohatera, którym
jest ubogi chłopiec przybyły do stolicy c.k. Austrii.
Jednakże utworem jego życia jest napisana w 1967 r. powieść
o życiu malarza E. Schielego. Jest też Freiberg autorem licznych
nowel, bardzo nowoczesnych w ujęciu, zwartych kompozycyjnie, niekiedy lirycznych, ale zawsze silnie psychologizujących, nawiązujących
do twórczości Schnitzlera czy Altenberga.
Za dramat "Gospoda świata" ("Das Weltwirtshaue") w latach
pięćdziesiątych został odznaczony. Opisuje w nim spotkanie żywych
ciemiężycieli z ich zakatowanymi ofiarami. Ostatnio zainteresował
się dramatami historycznymi ("Die Maultasch").
Szczególnie przemawiają do nas jednak jego utwory prozatorskie,
opisy podróży. "Z boku wielkich szos" ("Abseits von grossen
Strassen", Wien 1954) czy też zbiór nowel "Intermezzo nad jeziorem" ("Zwischenspiel, am See").
Jest Freiberg pisarzem ostrożnie przyswajającym nowe prądy,
porusza właściwie tematy ponadczasowe, np. o miłości dwojga
lućźi, jak w noweli. "Chmura, powiew wiatru, sen" ("Die Wolke, ein
Windhauch, ein Traum", 1971). A że sam jest człowiekiem postępowym,
wywodzącym się z warstw niższych, doszedł do wyżyn intelektu,
Jest głębokim filozofującym poetą, estetą, przyjacielem prostego
człowieka, zna i ceni piękno przyrody, ale potrafi też
po mistrzowsku oddać wewnętrzny niepokój człowieka współczesnego.
Freiberg jest pisarzem w Polsce mało znanym, a pisarstwo jego zasługuje w pełni na udostępnienie polskiemu czytelnikowi w
formie przekładów. | pl_PL |
