| dc.description.abstract | W Dziełach zebranych René Chara opublikowanych w Bibliothéque de la Pléiade (Gallimard
1988) znajdujemy list napisany przez Heideggera do poety francuskiego po śmierci ich wspólnej
przyjaciółki, Marcelle Mathieu (1973). Stanowi on integralną część zbioru wierszy Les
Matinaux i widnieje pod tytułem: "Wspomnienie o Marcelle Mathieu". Autor wyjaśnia,
dlaczego list filozofa zajmuje równorzędne miejsce z pozostałymi wierszami. Poza walorami
poetyckimi (Char ceni Heideggera jako filozofa i poetę) wskazuje na zbieżności estetyczne.
Filozof wspomina zmarłą przyjaciółkę, przywołując liczne obrazy konkretnych miejsc. Nie
chodzi tu o czczą precyzję topograficzną doskonale znaną poecie, lecz o powiew ducha
Marcelle, który z tych miejsc emanuje. Autor objaśnia istotny związek, jaki zachodzi między
konkretnym miejscem a ukochaną osobą oraz tajemniczą, aczkolwiek bardzo ważną rolę, jaką w nim odgrywa poezja. Jak ognisko domowe gromadzi rodzinę składającą się z jednostek,
tak właściwość danego miejsca determinuje charakter zamieszkujących w nim ludzi. Jak się
ma do tego poezja? Dla Chara poezja powinna zerwać z dwuznacznością, ponieważ nie
przynależy do żadnej estetyki. Poezja jest wynikiem intymnego spotkania wewnętrznego świata
poety z otaczającą go rzeczywistością. Każdy człowiek, który "się zrealizował", czyli, idąc
tropem rozważań poety, który wchłonął w siebie tajemnicę świata - jest poetą· Tę samą ideę
znajdujemy w liście Heideggera. Zmarła kobieta nie jest przedstawiona w atmosferze dekoracyjnego
baroku czy w nicości. Umarła, ale jest wciąż obecna w ulubionych miejscach. Przekroczyła
jedynie pewien etap. Śmiertelność, którą skrywała, powraca do ziemi, jej duch jakby unosi się
nad pewnymi miejscami. René nie wierzy w zmartwychwstanie duszy, lecz w powrót do
pierwotnej energii, którą kryje materia. | pl_PL |
