| dc.description.abstract | Wychodząc od koncepcji Gerarda Genette, autorka wykorzystuje dla analizy narracji
w Heptameronie pojęcie narratora (narrateur) i odbiorców narracji (narrataires), którzy z kolei
mogą być narratorami. Narrator historii stanowiącej ramę dla opowiastek w Heptameronie
(autorka oznacza go literą N) zwraca się bezpośrednio do czytelników, którzy jednak o nim
nic nie wiedzą i mogą go poznać jedynie poprzez jego twórczość: narratorzy drugiego stopnia
( = devisants - n) nie pozostają w żadnym związku z czytelnikami, ale mogą, jak uczyniła to
M.M. de La Garanderie, śledzić ich myśli i reakcje. Narratorem (N) Wstępu i Prologu
w Dekameronie jest sam Boccaccio wypowiadający się bezpośrednio w 1 os. lp., który jednak
dla uwiarygodnienia swej narracji powołuje się na osobę godną zaufania, której opowiadanie
przekaże swoim czytelniczkom. Narrator Prologu w Heptameronie nie identyfikuje się z autorem
książki, jest bowiem narratorem-autorem, odrębnym od autora książki - w ten sposób od
samego Prologu wkraczamy w świat fikcji literackiej. Narrator ten ma świadomość swojej roli,
wie wszystko o swoich bohaterach, chociaż nie wszystko o nich mówi, ale rezygnuje ze swych
funkcji, gdy opowiadają swoje nowele, które tylko rejestruje. W Dekameronie występował stale
jeden autor, Boccaccio, narzekający na trudy komponowania nowel z opowieści przekazanych
mu ustnie - Heptameron staje się dziełem jedenastu autorów, z których tylko jeden jest
pisarzem we właściwym sensie tego słowa. Nie ingerując w narracje opowieści, narrator
pojawia się jednak znowu w czasie dyskusji, gdy rozdziela role protagonistom (przez wtrącenia
typu dit-it), wyraża spostrzeżenia o ich postawie i zachowaniu lub niekiedy ucina dyskusje,
ale po 12 noweli reasumuje opinie dyskutantów, zanim jeszcze nastąpi retranskrypcja dialogów.
Różna w tym od Boccaccia, królowa Nawarry nie identyfikuje się z narratorem ani z Parlamentą.
Więcej nawet: wprowadzając Madame Marguerite do grona inicjatorów francuskiego Dekameronu,
narrator (N) czyni ją jednym z odbiorców narracji. W konsekwencji przez swoją otwartą
strukturę Heptameron zbliżałby się do Fałszerzy Gide’a. | pl_PL |
