Pasja (nie)utajona – niepełnosprawny jako „ciekawy człowiek” – podróżnik, pasjonat

Abstract

Nie każdy musi mieć pasję. Ale życie z pasją to życie pełnią, które pozwala dostrzegać piękno w codzienności i doświadczać poczucia spełnienia i radosnych chwil, dostępne jest dla każdego. To możliwe pomimo trudności. Możliwe także dla osób z niepełnosprawnością i ich rodzin. Ale, aby osoby te mogły żyć z pasją na miarę własnych możliwości, muszą zostać spełnione konkretne warunki. Podstawą są zarówno zmiany dotyczące systemu wsparcia, który paradoksalnie często zamiast wspierać, przyczynia się do wykluczenia, jak i zmiany w społecznej mentalności. Ważne także, by proces rehabilitacji osób niepełnosprawnych prowadził do budowania ich samodzielności zarówno w sferze samoobsługi, jak i decyzyjności na ile to możliwe. To także zadanie dla szkoły i całego środowiska lokalnego, które, wychowując i nie zapominając o kształtowaniu umiejętności życiowych, przyczyniają się do realizacji społecznego aspektu rehabilitacji Wsparcia w tej kwestii potrzebują także rodzice osób z niepełnosprawnością. Wsparcia, które pomoże im dostrzegać odrębność, a z czasem także dorosłość ich dziecka. Pomocna tu może okazać się droga samorozwoju rodziców, odkrywania własnych pasji i zainteresowań. Artykuł wzbogacony jest o przykłady dobrej praktyki z Włoch i o własne doświadczenia autorki.

Not everyone has to have a passion in life but to live life with passion is possible for everyone. To live one’s life to its fullness is to see the beauty in everyday life and experience a sense of accomplishment and joy. Living such a life is possible despite everyday life difficulties. It is also possible for people with disabilities and their families. However, certain conditions must be in place live such a life. First, the current support system for people with disabilities needs to be improved because instead of providing support, paradoxically, it contributes to a system of exclusion. Secondly, change in social mentality is needed. It is also important that the aim of any rehabilitation process of persons with disabilities is to help them reach their optimal level of independence in daily living and decision making. This rehabilitation process should also be applied in schools and in local communities that have a responsibility to educate and teach life skills. Parents of people with disabilities also need a support system that will help them recognize their child’s distinctiveness and later adulthood. It is not ruled out that during the self-development process, parents may discover their own passions and interests.