Thackeray's "Vanity Fair" as a kind of Victorian "anti-novel"
Abstract
Artykuł prezentuje główne cechy genologiczne "Targowiska próżności", będącego
zarazem typowo wiktoriańską komiczną powieścią społeczną i „anty-powieścią”,
łamiącą wiele obowiązujących w czasach Thackeraya zasad pisarskich. Wewnętrzne
napięcia w powieści, jej „teatralność”, niespokojny melanż „naiwnego” realizmu i najprostszych
form sztuki z misterną grą nakładających się na siebie warstw tekstu autor
tłumaczy zgodnie z bachtinowską teorią powieści. Subtelne obrazowanie, postać narratora
o wielu obliczach oraz ironiczne gry z „wnikliwym” czytelnikiem, zapowiadają
techniki pisarskie rozwinięte dopiero w dwudziestym stuleciu przez takich powieściopisarzy
jak Joyce, Proust i twórcy Nouveau Roman. Targowisko próżności jawi się więc
jako powieść z pogranicza literatury komicznej, prozy wiktoriańskiej i powieści ery
modernizmu.
Collections