Self-employment in the light of international and union law

Abstract

The chapter discusses self-employment in the context of international and Union law. The phenomenon of self-employed activity grows in popularity as a result of massive social and economic as well as technological change. The author presents various definitions of selfemployment and legal guarantees granted under international and Union law to persons who carry out business activity as a self-employed person. It should be noted that no uniform definition of self-employment exists. Moreover, there is no comprehensive approach to or coherent regulations of this matter. Legal rules concerning self-employment are fragmented and often inconsistent. The author points out that international protective standards cover all “working people”. As a result, the self-employed are accorded certain rights in areas such as: life and health, remuneration, nondiscrimination and equal treatment, parenting, rest, and protection of collective interests. Due to the growing popularity of self-employed activity and the significance of human rights, national legislations should grant persons who pursue gainful activity for their own account appropriate protective guarantees. Another important matter is counteracting bogus self-employment, which deprives numerous working people of a proper standard of protection.

Niniejszy rozdział omawia kwestię samozatrudnienia w kontekście prawa międzynarodowego i unijnego. Zjawisko samozatrudnienia jest coraz bardziej popularne ze względu na liczne przemiany społeczno-gospodarcze i rozwój nowoczesnych technologii. Autor rozdziału przedstawia różne definicje samozatrudnienia i gwarancje prawne przyznane osobom pracującym w tej formule na gruncie prawa międzynarodowego i unijnego. Dostrzec należy, że nie istnieje jednolita definicja samozatrudnienia. Brakuje również kompleksowego podejścia i spójnych regulacji prawnych w tej dziedzinie. Unormowania dotyczące samozatrudnienia są fragmentaryczne i często niejednolite. Autor rozdziału zwraca uwagę na to, że międzynarodowe standardy ochronne obejmują wszystkich “ludzi pracy”, co daje samozatrudnionym pewne uprawnienia w takich obszarach, jak: zdrowie i życie, wynagrodzenie za pracę, niedyskryminacja i równouprawnienie, rodzicielstwo, wypoczynek oraz ochrona interesów zbiorowych. Z uwagi na rosnącą popularność samozatrudnienia oraz znaczenie podstawowych praw człowieka, ustawodawstwa krajowe powinny przyznawać odpowiednie gwarancje ochronne osobom wykonującym pracę zarobkową na własny rachunek. Istotną kwestią jest również walka z fikcyjnym samozatrudnieniem, które pozbawia wielu wykonawców pracy należytego standardu ochrony.