Magister, cura te ipsum

Abstract

This article chisels out the thesis that professionalism is something that is constantly being shaped, something that “is always ahead of us, so any complacency must be considered premature” (Witkowski 2018: 135). The question, therefore, of continuous professional and personal self-development and of ‘becoming’ a teacher is dictated today not only by the numerous and increasingly traumatic transformations of the world. The contemporary teacher has to be open and sensitive to them, and manifest the ability to deal with uncertainty, duality, ambivalence of the phenomena and problems of life. He or she has to teach how to live, how to be, who to be, and what to aim for. The quality and effectiveness of these activities can be ensured by a proficiency in self-education.

W niniejszym artykule wyłuskana została teza, iż profesjonalizm jest czymś, co nieustannie się kształtuje, co „jest zawsze przed nami, a więc każde samozadowolenie trzeba uznać za przedwczesne” (Witkowski 2018: 135). Wymaga on zatem ustawicznego samorozwoju zawodowego i osobistego oraz „stawania się” nauczycielem, co wzmagają dziś nie tylko liczne, ale i coraz częściej traumatyczne przemiany świata. Nauczyciel musi być otwarty i czuły na nie, przejawiać umiejętności radzenia sobie z niepewnością, dwoistością, ambiwalencją zjawisk i problemów życia. Ma uczyć, jak żyć, jak być, kim być, ku czemu zmierzać. Jakość i skuteczność działań w tym zakresie zapewnić mu może biegłość samokształcenia.