Langue décalée et effacement référentiel dans „La Ville à voile” de Paul Willems (1966)

Abstract

Paul Willems (1912-1997) jest pochodzącym z Flandrii francuskojęzycznym pisarzem, który otrzymał w 1980 roku nagrodę literacką „Quinquennial Award of French Literature from Belgium”. Jego dzieło wpisuje się w literacki nurt „belgijskości” – dyskurs obejmujący ambiwalentną relację między kulturą zdewaluowaną i rodzimą (belgijska kultura w wersji francuskiej), a zewnętrzną i ujednoliconą (francuska kultura pochodząca z Francji). Poprzez analizę języka i przestrzeni w „Żeglującym mieście” wykazuję, że Willems dąży do kulturowej degeneracji (typowej dla „belgijskości”), aby potwierdzić unikalny charakter belgijskiej tożsamości. Według Willemsa nie jest ona oparta na określonym języku i przestrzeni, w przeciwieństwie do tożsamości francuskiej, ukształtowanej za pomocą ujednoliconego języka i wyraźnych odniesień przestrzennych. Te dwa aspekty ulegają w sztuce Willemsa zatarciu, aby definiować belgijską tożsamość raczej poprzez to, czym nie jest, niźli to, czym jest.

Paul Willems (1912-1997) is a French-speaking writer from Flanders who received the “Quinquennial Award of French Literature from Belgium” for his oeuvre in 1980. His work is set in the literary current of Belgitude, a discourse involving the ambiguous rapport between a devalued native culture (Belgian culture in French) and an exterior standardized culture (French culture from France). Through an analysis of language and space in “The Sailing City”, I argue that Willems claims a cultural degeneration (typical for Belgitude) in order to reassert a unique Belgian identity. This identity is not based on a defined language and a space – as Willems thinks it would be for the expression of French identity, shaped by a standardized language and explicit spacial references. In Willems’s play, language standardization and spatial references are erased to define a Belgian identity by what it is not rather than by what it is.